شبکهی کامپیوتری چیست و چرا اصلا به وجود آماده است؟ با بوجود آمدن کامپیوترها اطلاعاتی که قبلا روی کاغذ ثبت میشدند در کامپیوترها ذخیره شدند پس باید وسیلهای وجود میداشت تا بتوان این اطلاعات را جا به جا کرد. این وسیلهها عبارت بودند از: فلاپی، CD و فلش USB اما مشکلی که وجود داشت این بود که این وسایل حجم اندکی از اطلاعات را در خود جای میدادند و برای جا به جایی اطلاعات با حجم زیاد اصلا مناسب نبودند. با گسترش سیستمهای کامپیوتری و افزایش حجم دادهها شبکههای انتقال داده بوجود آمدند تا انتقال اطلاعات بین کامپیوترها به سهولت صورت گیرد. پس شبکهی کامپیوتری به معنای مجموعهای از کامپیوترهای متصل به یکدیگر است. شبکهی اینترنت هم از این قاعده مستثنا نیست و همینگونه بوجود آمد.
مزایای شبکههای کامپیوتری بیشمار است از جملهی آنها :
- اشتراک گذاری منابع، برنامهها، دادهها و تجهیزات سخت افزاری (Resource, Programs, Data, Device Sharing)
- قابلیت اطمینان بالا (High Reliability)
- صرفه جویی مالی (Saving Money)
- وسیلهی ایجاد ارتباط (Communication Medium)
- توسعه پذیری (Scalability)
اشتراک گذاری منابع، برنامهها، دادهها و تجهیزات سخت افزاری: منظور دسترسی به دادههای موجود در شبکه، تجهیزات سخت افزاری مانند مودم و چاپگر و نرم افزارهایی که قابلیت دسترسی چند کاربر را دارند هستند.
قابلیت اطمینان بالا: منظور از اطمینان، اطمینان از حفظ و نگهداری اطلاعات موجود در شبکه میباشد؛ اگر تمام اطلاعات را در یک کامپیوتر دخیره کنیم با خراب شدن آن کامپیوتر آن اطلاعات هم از بین میروند اما در شبکهی کامپیوتری این اطلاعات درون شبکه حفظ میشوند.
صرفه جویی مالی: اگرچه راه اندازی شبکهی کامپیوتری هزینههایی دارد اما به مرور باعث صرفه جویی در هزینهها میشود مثلا در یک شرکت به جای اینکه چندین نرم افزار را بر روی تمام کامپیوترهای شرکت نصب کنند یک نرم افزار را در شبکه نصب میکنند و کاربران متصل در شبکه از آن استفاده میکنند.یا به جای اینکه برای هر دستگاه یک چاپگر مجزا تهیه کنند، یک چاپگر را در شبکه نصب میکنند و همهی کاربران متصل به شبکه از آن استفاده میکنند.
وسیلهی ایجاد ارتباط: شبکهی اینترنت باعث شد تا ارتباط بین افراد با سهولت و هزینهی خیلی کمتری صورت بگیرد.
توسعه پذیری: یعنی یک سیستم قادر باشد رشد کند و با افزایش تعداد کاربرانی که از آن استفاده میکنند عملکرد سیستم کند نشود.
انواع شبکهی کامپیوتری: شبکههای کامپیوتری از نظر وسعت پوشش دهی به سه دستهی محلی، شهری و گسترده تقسیم میشوند.
شبکهی محلی (Local Area Network): این نوع شبکه خصوصی است و وسعت آن در حد یک مجموعه کوچک مانند یک ساختمان اداری، دانشکده، بیمارستان و… است.
شبکهی شهری (Metropolitan Area Network): همان طور که از نام این شبکه پیداست محدودهی پوشش دهی این شبکه در سطح یک شهر است. این شبکه از اتصال چند شبکهی محلی بوجود میآید و باعث میشود تا یک ارنباط همیشگی بین شبکههای محلی بوجود آید. شبکههای شهری را میتوان به صورت عمومی و خصوصی مدیریت کرد.
شبکهی گسترده (Wide Area Network): این شبکهها مناطق جغرافیایی گستردهای را پوشش میدهند. وسعت پوشش این شبکهها در سطح کشوری و جهانی است. شبکهی اینترنت معروفترین شبکهی جهانی است.
مبادلهی اطلاعات بین شبکههای محلی، شهری و وسیع از طریق شبکهی مازهای یا ستون فقراتی (Backbone Network) صورت میگیرد. در واقع شبکهی مازهای متصل کنندهی این سه شبکه به یک دیگر است.